دف

دف سازی کوبه ای است که دارای حلقه ای چوبی می باشد که روی آن پوست نازکی کشیده‌اند و با ضرب انگشت نواخته می‌شود. این ساز از دایره بزرگتر است.

دف در دوره اسلامی در ایران برای پشتیبانی از سازها به لحاظ حفظ وزن استفاده می‌شده و یکی از ارکان اصلی اهل عرفان بوده است. دکتر محمد معین کلمه دف را مشتق کلمه عبری تف به معنای کوبیدن می‌داند. صدا گرفتن از دف در استودیو کاری بسیار مشکل است. همچنین دف و نی از ابزار سماعر(قص صوفیانه) نیز می‌باشند.

ساز دف امروزه مورد علاقه بسیاری از نوازندگان موسیقی ایرانی قرار گرفته و در موسیقی سنتی ما جایگاهی درخور پیدا نموده است. از نوازندگان معروف دف می‌توان به بیژن کامکار و مسعود حبیبی اشاره کرد. استفاده از این ساز همچنین در موسیقی‌های بومی ایرانی مانند موسیقی کردستان و آذربایجان نیز مرسوم است.

پروسه یادگیری دف